TEMAT: Trzy rzeki

Mariusz... zabierz głos, masz nieco odmienną perspektywę.

Koniec roku, to wypada zrobić małe podsumowanie muchowego sezonu jesiennego. Byłem na rybach 10 razy. Trochę mało, ale niestety nie zawsze można jak się chce. Podczas tych wypraw wyjąłem 25 łososi chinook, 2 pstrągi brown ( tutejsze potoki ) oraz jednego łososia coho. Wyszło 2,8 ryby na wyjazd.
Był to najgorszy pod względem ilości wyjętych ryb rok w historii, i z tego co rozmawiałem z wędkarzami, nie tylko mój. Jeszcze pod względem złowionych łososi chinook nie było tak źle, ale pstrągi, łososie coho to katastrofa. Co roku wyjmowałem po kilkanaście sztuk, a teraz w sumie 3. Nie wyjąłem ani jednego steelheada, co nigdy nie miało w przeszłości miejsca.
Jakie tego przyczyny. Niewątpliwie całkowity brak deszczu, co uniemożliwiło większości ryb wędrówkę w górę rzek na tarło. Podobno także zmniejszająca się baza pokarmowa w Wielkich Jeziorach. A może to taki rok lub ja miałem większego " pecha" i nie wstrzeliłem się w terminach.
Było minęło i jak mówi porzekadło "aby do wiosny", gdy zacznie się ciąg steelheadów.
Do wiosny jednak troszkę czasu i żona od dłuższego czasu wygania mnie, abym złapał rybę na Święta. Tylko jak ryba potrzebna, to nie chce dać się złapać.
"Zmuszony" pojechałem dzisiaj na spinning. Pomimo 2 godzinnego machania i zmiany wszystkich przynęt nie miałem nawet stuknięcia. Powiedziałem sobie, że w południe kończę wędkowanie. Już stanąłem na ostatnim miejscu, kur piał południe, jak do Stinga w kolorze okonka wychodzi ryba. Ponieważ było dżdżysto, okulary też troszkę ściemniały w pierwszym momencie stwierdzam, że to bass. Już chcę przestać zwijać linkę, ale instynkt myśliwego podświadomie delikatnie szarpnął kijem i ryba zaatakowała. Siedzi i to pstrąg. Chwila walki, z 2 krótkimi odjazdami i ląduje ja w podbieraku. Samiczka 72 cm.

W rzeczywistości była o wiele grubsza, ale jak to płeć żeńska na zdjęciach woli być szczuplejsza. Pstrąg "dodał" mi sił, porzucałem jeszcze godzinkę, ale niestety nic już nie było. Może następnym razem, jak mrozy nie nadejdą będzie lepiej, bo do wiosny czekać, to jakoś za długo.

Współczuję tobie tak marnych wyników. Ja w Polsce na około 20 dni łowienia 2 (dwie) ryby.

Też chciałbym mieć "takie" podsumowanie. Zazdroszczę wyników choć przy tak rybnych wodach jak twoje to u nas w kraju to super wynik. Niestety teraz zmieniłem pracę i jak dotychczas mogłem sobie pozwolić na muchę to teraz będzie ciężko. Ale fajowo będzie poczytać twoje relacje. Może jak będę emerytem to ubieram co nieco i udam się do twojej salmo Arkadii. Pozdrawiam

Wiwaldi.
Zapraszam i pokażę "tajne" miejsca.

Koledzy w Polsce już od tygodnia mają nowy sezon, ja dopiero dzisiaj pojechałem na ryby. Chociaż do szczytu sezonu steelheadowego jeszcze 3 miesiące wcześniejsze odwiedzenie rzeki przecież nie zaszkodzi. Mając na uwadze ostatnie zażarte dyskusje na forum, po drodze zastanawiałem się na co będę narzekał jak nic nie złapie. Bo przecież nie na PZW, bo wodami tutaj zarządza stan, a nie żadne związki lub stowarzyszenia, na kłusownictwo także nie, bo praktycznie nie istnieje, na kolegę Roberta nie da rady, bo on tylko „ odpowiada ” za rybostan na Drwęcy, na dzisiejszy mróz także nie, bo jest lekko na plus. Wychodzi na to, że jak nic nie złapię będzie wyłącznie moja wina.
Przyjeżdżam nad Root River. Na pierwszym miejscu, woda dość podniesiona, można powiedzieć stan wiosenny. Trzy i pół godziny rzucania, strata z 10 much i ani brania. Rezygnuję z tej okolicy i udaję się paręset metrów w dół. To dołek, który obdarzył mnie już dziesiątkami pięknych ryb. W czasie pół godziny mam jedno uderzenie. Żółciutki pstrąg ( taki z 70 cm) połakomił się na muchę „ pijawkę”. Niestety zbyt mocno go chciałem przytrzymać i po kilku sekundach spadł. Haczyk delikatnie się odgiął i to wystarczyło. W tym miejscu także tracę kilka much i troszkę zły postanawiam pojechać na spinning w dolnej części rzeki. Niestety spotyka mnie tu niespodzianka. Cała powierzchnia rzeki oraz portu jachtowego zamarznięta. Wracam więc nad rzekę, lecz kilka kilometrów w dół. Na wędce czarna i pomarańczowa pijawka. Kilka przepuszczeń i nic. Już mam zamiar udać się niżej, jak na pomarańcz uderzenie. Widzę, że to steelhead. Nie za duży, ale jaka radość po prawie miesięcznej nieobecności nad rzeką. Ląduję moją srebrna samiczkę w podbieraku, mierzę 62 cm i good bye pierwsza w tym roku.

Przychodzą znajomi z widzenia wędkarze. W trakcie wędkarskich rozmów mam kolejne uderzenie. W między czasie czarna pijawkę zastąpiłem żółtym ” cukiereczkiem ” i właśnie na to siadł pstrąg. Widzę, że większy od steelheada. Pięknie walczy, nie daje się wyrwać z nurtu. Po chwili i zejściu kilkudziesięciu metrów ląduję kolejna samiczkę. Centymetra brakuje jej do 70 cm.

Jestem mega zadowolony, bo takich wyników o tej porze się nie spodziewałem. Aby jednak dopełnić to szczęście łapie dalej. I tym razem kolejna niespodzianka. Także na cukierka wyjmuje 59 cm szczupłego samczyka pstrąga.

Starczy na dziś. I jak tu narzekać.

Dziękuję za fotorelacje. Pozdrawiam i kolejnych sukcesów w tym sezonie Tobie życzę.

Myślałem, że koledzy dzisiaj w Polsce połapią, bo przecież zapowiadali lekką odwilż. Jednak wiadomości na Forsie nie potwierdziły moich przypuszczeń. U mnie natomiast dzisiaj ostatni dzień trzydniowej odwilży. Nie było wyboru, pojechałem na ryby. Woda o wiele wyższa niż poprzednio. Oczywiście jestem w miejscu przedwczorajszych połowów nad Root River. Pijawki na przyponach i "czeszę" wodę. Może mija z pół godziny jak widzę dwa spławy. Jeden po drugiej stronie na kompletnej płyciźnie i drugi przy moim brzegu. Od razu muchy lądują w tym miejscu. Długo nie czekałem jak jest zatrzymanie linki. Podcięcie i charakterystyczne opór. Czuję, że duży, tylko jeszcze nie wiem co. Po chwili pokazuje się. Pstrągal. Nurt wody nie pozwala na swobodny hol i męczę się z tym " diabłem ". Trochę może jestem zbyt delikatny, ale nie chcę go stracić. Chodzę z nią wzdłuż brzegu w tą i z powrotem. Po dobrych kilku, a pewnie kilkunastu minutach w końcu wyjmuję rybę. Walka może czasowo trwała, ale spodziewałem się po tej wielkości troszkę więcej "atrakcji". Lekko ponad 80 cm, ale ubarwienie i kondycja nie zachwycające.

Aby dopełnić szczęścia chcę zrobić zdjęcie C&R, lecz ryba była szybsza niż migawka w aparacie.
I jak to bywa na rybach początek dobry, a potem nic. Rzeczywiście zmieniałem miejsca, muchy i nic nie pomogło. Brań żadnych więcej nie miałem. Z prognoz pogodowych wynika, że wraca u mnie zima i przez kilkanaście dni nie ma co marzyć o połowach. Będzie za to czas na czytanie Waszych relacji z połowów na przepięknych pomorskich rzekach ( oby jak najwięcej ).

Cześć Mariusz.
Nie wiem czy dobrze widzę ale na ostatnich Twoich czterech fotkach ryby nie posiadają płetw tłuszczowych. Wiesz coś na ten temat?
Z góry dzięki za odpowiedź.

W ferworze " walki" nawet tego nie zauważyłem. Powiększyłem zdjęcia i rzeczywiście widać tylko ich szczątki płetw tłuszczowych.


Jak mówi przysłowie najciemniej pod latarnia. Przejrzałem także inne zdjęcia ryb i wiele z nich nie ma płetwy tłuszczowej. Nie podejrzewam, aby były to deformacje genetyczne, gdyż brak płetw jest u różnych gatunków. Rybactwo uczyłem się wiele lat temu i z tego co pamiętam jednym ze sposobów oznaczania ryb jest między innymi obcinanie im części płetw. Wiem, że po sztucznym tarle tutaj ryby mają przycinaną płetwę ogonową. Łowiłem takie wielokrotnie w powyżej miejsc ich odłowu i tarła.


Aby jednak nie było wątpliwości wyjaśnię to u "źródła" i poinformuję kolegę.

Wielkie dzięki.
Płetwy tłuszczowe wyglądają na obcięte dawno. Prawdopodobnie u narybku.
Dokładna analiza prezentowanych ryb na internetach to skrzywienie zawodowe.
Ze zdjęć można się jeszcze pokusić o przypuszczenie, że do tarła używają ryb z płetwą tłuszczową
( może dzikich) bo te maja przycięte płetwy ogonowe.
Pozdrawiam.