W przepisach dotyczących wędkarskich połowów w morzu występują dwa terminy (w znaczeniu-nazwa):
-morze terytorialne
-wody wewnętrzne.
Wody terytorialne - pas wód przybrzeżnych, na którym obowiązuje prawodawstwo i władza państwa, do którego należy dany odcinek wybrzeża. Szerokość pasa wód terytorialnych jest różna, od kilku do kilkunastu mil, i ustalana jest przez dane państwo (nie może jednak przekroczyć 12 mil morskich - art. 3 konwencji o prawie morza). W pasie wód morza terytorialnego zarówno statki handlowe jak i okręty wojenne mogą korzystać z prawa nieszkodliwego przepływu (bez potrzeby uzyskania zezwolenia czy notyfikacji-patrz: konwencja genewska o morzu terytorialnym i wyrok Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie cieśniny Korfu z 1949 r)
Szerokość pasa wód terytorialnych np. w Australii, USA, Wielkiej Brytanii wynosi 3 Mm, w Szwecji - 4 Mm, w Rosji, Polsce, i Bułgarii - 12 Mm. Północna granica polskich wód terytorialnych to 55°02' N i 18°18' E.
Istnieje także specjalna strefa ekonomiczna na morzu, tzw. wyłączna strefa ekonomiczna, w której prawo do łowienia ryb czy do wydobywania różnych surowców ma wyłącznie państwo, do którego ta strefa należy. Polska jako kraj nadmorski również posiada taką strefę (Polska Wyłączna Strefa Ekonomiczna), na której prawo do połowu lub wydobywania różnych surowców mają tylko polskie kutry i jednostki. Północna granica Polskiej Wyłącznej Strefy Ekonomicznej na Bałtyku sięga 55°51'N i 18°18'E.
Morskie wody wewnętrzne - wody znajdujące się między lądem a wewnętrzną granicą (linią podstawową) morza terytorialnego.
Zalicza się do nich zatoki morskie o określonej szerokości, zatoki historyczne oraz wody portów morskich (akwatoria). Podlegają całkowitej i wyłącznej władzy państwa nadbrzeżnego rozciągającej się również na przestrzeń powietrzną i dno akwenu (administracja morska).
Zasięg polskich morskich wód wewnętrznych reguluje Ustawa o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.
Definicje zaczerpnięte z Wikipedii.
